Το χούφταλο, ο έρωτας μιας κοπέλας και ο γιατρός

       Ο γεροντάκος, κοινώς χούφταλο…, επισκέπτεται τον παθολόγο της γειτονιάς και με τρεμάμενη φωνή του λέει: γιατρέ, θέλω τη βοήθειά σας.

Γιατρός: πέστε μου  τι σας συμβαίνει.

Γεροντ.: έχει έρθει και μένει στην πολυκατοικία που μένω, μια πολύ όμορφη κοπέλα, κούκλα σας λέω και κάθε φορά που θα συναντηθούμε στο ισόγειο με χαιρετά , μου χαμογελά και καταλαβαίνω ότι μ’ έχει ερωτευθεί.

Γιατρός: και τι θέλετε να σας κάνω εγώ;

Γεροντ.: να μου δώσετε κάποια δυναμωτικά χάπια.

 Ο Γιατρός κουνώντας το κεφάλι του και γελώντας, του λέει:

 εγώ  δε μπορώ, αλλά θα πάτε σ’ ένα σεξολόγο.

Γεροντ.: να σας πω γιατρέ, τον πρώτο τον καταφέρνω, το δεύτερο με το ζόρι και πρέπει να σταματήσω να ξεκουραστώ λίγο, αλλά τον τρίτο με τίποτα.

 Ο γιατρός τάχει παίξει.. και λέει:  μα τι λέτε παππού; Εγώ που είμαι εγγονός σας δεν έχω αυτές  τις επιδόσεις. Πηγαίνετε σας παρακαλώ γιατί περιμένουν ασθενείς.

Γεροντ.: τι σας οφείλω γιατρέ;

Γιατρός: τίποτα.

Γεροντ.: ευχαριστώ, αντίο.

Προχωρεί προς την έξοδο ο γεροντάκος απογοητευμένος και μονολογώντας, λέει:

βρε τον παλιάνθρωπο να μην κάνει ασανσέρ.

Ακούει κάτι ο γιατρός και του λέει, τι είπατε;

Γεροντ.: να σας πω γιατρέ, η κοπέλα μένει στον τρίτο και τελευταίο όροφο, εγώ στο ισόγειο και η πολυκατοικία δεν έχει ασανσέρ και δε μπορώ ν’ ανέβω να της πάω δυο… λουλούδια.

Και ο γιατρός έμεινε κάγκελο…